Kemal Bekir'in gençlik yıllarına ilişkin anı-gözlem ve değinmelerini içeren bu kitapta, Olaylar genel olarak kronolojik bir sıralama ile anlatılıyor. Denizli'den geldiği İzmir'de yaşadığı çocukluğu, konservatuar eğitimi, Evliliği, Devlet Tiyatrosu yılları, 1940'lı -50'li yılların sanat dünyası ve Türkiye'si, Aşık Veysel’i oynadığı karanlık dünya filminin çekiminde yaşadıkları, 1953 yılında komünistlikten tutuklanması, ardından yaptığı askerliği, mecburi olarak muhasebecilik yaptığı yıllar, sonra tekrar hapise girmesi, hapisten çıktıktan sonra eşiyle birlikte yaşadığı zorluklar, zorluklar altında yazdığı romanları, şehir tiyatrolarına girmek için verdiği çaba, sonrasında yaşananlar... Başarıları... Kitapta çok şey var. Sabahattin Ali, Sait Faik, Edip Cansever, Ulvi Uraz, Muhsin Ertuğrul gibi birçok ünlü sanatçılara ilişkin hatıralar da var. Sıkılmadan ve büyük bir merakla okuyorsunuz. Kitap 1979 yılında bitiyor. Bu bildiğim kadarıyla Kemal Bekir'in son kitabı. Bu kitap yayımlandıktan kısa bir süre sonra Kemal Bekir yaşama veda ediyor. Belki yaşasaydı 1979'dan sonrasını da kaleme alabilecekti. Güzel duygularla okudum-bitirdim. Kitaplığımda bu kadar yıl beklettiğime hayıflandım. Ruhu şad olsun.
Not: Yaptığım küçük çaplı araştırmaya göre, Kitap boyunca "Beleşçi" olarak andığı kişinin Aclan Sayılgan ; 262. sayfada bahsettiği kişinin de Ergun Köknar olması gerektiğini düşünüyorum.
Babaya Mektup”unu okurken yalnızca dünya edebiyatında değil, bizim edebiyatımızda da baba oğul ilişkisini anlatan birçok hikâyenin ve romanın olduğunu fark ettim. Nitekim Oğuz Atay’ın “Korkuyu Beklerken”deki “Babama Mektup”undan Orhan
Âşık Veysel 1894 yılında Sivas'a bağlı Şarkışla ilçesinin Sivrialan Köyünde dünyaya gelir. Annesi Gülizar, bir yaz günü koyun sağmaya gittiğinde; oracıkta bir yol üstünde doğurur Veysel'i. Göbeğini de kendi eliyle